[Lezersbrief aan Knack]
De democratisch verkozen Hamas-regering behaalde 76 zetels van de 132 in het Palestijnse parlement. Dit gebeurde bij de verkiezingen van 25 januari 2006, doorgedramd door George W. Bush en zijn bewindsploeg. Nadien hadden de neo-conservatieven zich vergist, want hun favoriet Fatah moest het onderspit delven na jaren van corrupt bestuur.
Zoals in elke politieke partij zitten er maximalisten en minimalisten bij Hamas. Dat er ruimschoots voldoende Hamas-bestuurders met goede wil zijn hebben ze aangetoond bij hun bezoek aan Rusland, hun contacten in de Arabische wereld, met andere landen en de diverse vredespogingen. Diverse malen trokken ze naar Zwitserland voor geheim overleg met de Israëli's. Deze gesprekken eindigden doordat president Abbas zijn mond voorbij sprak. Talrijke keren werd een hudna, of lang vredesbestand, zoals de profeet Mohammed dit destijds sloot met "ongelovige stammen" van Quraish in Mekka, aangeboden aan Israël. Tel Aviv verkoos echter te leven in een Dar al-Harb (Huis van de Oorlog) en niet in te gaan op het voorstel van Hamas om te wonen in een Dar al-Hudna (Huis van de wapenstilstand).
Toen deze week een wapenstilstand nakend was, blies Israël dit aan flarden door woensdag vijf activisten koelbloedig te doden door haar doodseskaders. Inspanningen door Hamas om geen raketten meer af te vuren en bemiddeling door Jemen, Jordanië en Egypte waren eraan voor de moeite. Tientallen nieuwe Midden-Oosten gezanten kunnen het de volgende dagen en weken overdoen. Maar als de goede wil slechts van één partij komt, zal zich dit ook beperken tot handjes schudden, een bankettafel en prentjes voor het thuisfront.
Wat baten kaars en bril, als de uil niet zien en wil... of ...wat kunnen tientallen nieuwe Midden-Oosten gezanten uitspoken in Tel Aviv als Israël toch geen vrede wil met de Palestijnen?
Mario Bergen, Leuven
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten